Het zijn niet alleen maar puzzelstukjes die in elkaar vallen!
Deels was dat voor mij zeker waar, maar er was ook:
Rouw!
Rouw om wat had kunnen zijn. Hoe anders was mijn leven misschien geweest als het eerder duidelijk was? Als ik toen wist wat ik anders had kunnen doen?
Welke andere keuzes ik gemaakt zou hebben of welke dingen ik juist wel of niet gedaan zou hebben.
Verergering van symptomen!
Een hele poos ging het slechter. Ja, het was goed om te beginnen met ontmaskeren, maar dat betekende tegelijk ook vaker (en heftiger) last van taakverlamming, méér emotie-explosies, méér onzekerheid om (alsnog) te worden afgewezen. Uiteindelijk komt daar weer meer balans in, maar dat heeft echt een tijd geduurd
Nieuwe schaamte!
Naast dat ik me onder andere al schaamde voor mijn ontplofte huis en het feit dat ik iedereen in de reden val als ik enthousiast wordt, schaamde ik me ook voor mijn 'label'. Wat zouden mensen zeggen? En het 'ergste' van alles, was dat ik me vooral schaamde als ik als reactie kreeg; ADHD? JIJ? Hello impostersydroom -> had ik de diagnose dan tóch bij een pakje boter gekregen?
Dus naast dat het voor een enorme groei en periode van mezelf écht opnieuw leren kennen heeft gezorgd op diepere lagen, is het niet alleen maar 'fijn om te weten'.
Nu help ik vrouwen om een stuk sneller voorbij de schaamte en de negatieve gevoelens te stappen dan ik zelf heb gedaan! Om met liefde, zachtheid, acceptatie én kracht naar jezelf te kunnen kijken en om te leren voelen wat jij nodig hebt! Ook als je (nog) geen diagnose hebt!
Ben jij benieuwd wat mijn Coaching voor jou kan betekenen?
